Tuan Andrew Nguyen

Sado idilike që mund të duken, peizazhet e pasluftës shpesh dëshmojnë – dhe madje përjetësojnë – shkatërrimin prej luftës. Në Vietnam, Laos dhe Kamboxhia, vende që iu nënshtruan bombardimeve më të pamëshirshme ajrore në historinë e luftës njerëzore, ende është kështu.

Që nga fundi i Luftës së Vietnamit, mbi 120 mijë njerëz janë vrarë nga shpërthimet e vonuara të minave tokësore dhe të bombave. Duke u mbështetur në traditën animiste, vepra e Tuan Andrew Nguyen-it eksploron se si mund të shërohen peizazhet e tilla – nga perspektiva e pazakontë e një bombe.

E pajisur si me mendje ashtu edhe me shpirt, bomba shqyrton se si u gjet aty ku është dhe çka mund ta mbyllë – pas dekadash që ndodhet e shtrirë nën tokë duke pritur të përmbushë misionin e vet.

Ajo në reflektimin e saj mbi historinë dhe të tashmen shoqërohet nga një këngë e famshme prej viteve 1960 nga kantautori dhe poeti vietnamez Trịnh Công Sơn, titulli i të cilës përkthehet si Ninullë e topave për natën.  

Tuan Andrew Nguyen (1976, VN) përdor një praktikë e cila eksploron strategjitë e rezistencës politike të aktivizuar përmes kundër kujtesës dhe post-kujtesës. Një pjesë thelbësore e punëve në video dhe në skulpturë të Nguyen është përmbledhja dhe ripunimi i narrativave përmes historisë dhe mbinatyralizimit, ku trilli dhe fakti janë të përgjegjshme njësoj.