Hana Miletić

Hana Miletić punon në serinë e saj Materials [Materiale] që nga viti 2015. Me tekstilet shumëngjyrëshe të qëndisura me dorë që përbëjnë këtë vepër, artistja u përgjigjet vendeve të transformimit dhe riparimit të përkohshëm që has në peizazhet urbane të qytetit. Punimet e paraqitura këtu i referohen Prishtinës dhe përfshijnë lesh vendor të papunuar. Pikat e saj më të zakonshme të referimit janë elementet e prishura arkitektonike dhe infrastruktura poroze, të ngjitura në një mënyrë sa pragmatike aq poetike.

Miletić fillon duke fotografuar këto ndërhyrje restauruese. Imazhet rezultuese ajo i trajton si “karikatura” ose skica për thurjet që riprodhojnë formën dhe ngjyrën e burimit të tyre. Aludimi i tyre i gjasshëm në abstraksionizmin artistik kundërshton origjinën e tyre të rëndomtë dhe autorësinë e tyre të përbashkët.

Në riprodhimin e akteve të tilla të përditshme të kujdesit, Miletić u jep këtyre gjesteve vëmendjen që përndryshe nuk do ta kishin. Njëkohësisht, ajo nënvizon vlerën e tyre të brendshme artistike – si në aspektin e fjalorit të tyre zyrtar ashtu edhe në mishërimin e tyre të skulpturës sociale, me anë të së cilës njerëzit formësojnë mjedisin.  

Duke nisur prej një formimi në fotografinë dokumentare dhe e frymëzuar prej një tradite të gjatë të punës me dorë në familjen e saj, Hana Miletić (1982, HR) ka zhvilluar një gjuhë artistike të bazuar kryesisht në krijimin e punimeve tekstile përmes thurjes.

Miletić e përdor procesin e thurjes për të reflektuar mbi realitetet sociale dhe kulturore në të cilat vetë artistja punon. Thurja, e cila kërkon praktikë, kohë, përkujdesje dhe vëmendje e lejon artisten të ndërtojë lidhje të reja mes punës, mendimit dhe sferës emocionale.

Procesi krijues gjithashtu e lejon Miletić të kundër-reagojë ndaj kushteve ekonomike dhe sociale në punë si përshpejtimi, standardizimi dhe transparenca. Përmes thurjes, Miletić riprodhon sjellje publike të kujdesit dhe riparimit ndërkaq me vetëdije përballet me stade të tranzicionit të objektit.