Ndërhyrje artistike – Driton Hajredini

Ka një traditë të gjatë të shqyrtimit të ngjarjeve negative, nga tërmetet te lufta e mërgimi, si përgjigje hyjnore ndaj veprimeve njerëzore. Judaizmi, krishterimi dhe islami, të gjitha i përkufizojnë fatkeqësitë natyrore, politike, sociale e historike si ndëshkime të caktuara nga Zoti për mëkatin. Shkelja e tillë e ligjit hyjnor mund të jetë individuale, kolektive ose edhe strukturore, si fjala vjen, në rastin e racizmit ose të shtypjes ekonomike.

Duke u mbështetur në këtë sistem të lashtë besimi, Driton Hajredini, vetë mysliman, hyri në rrëfyestore katolike më 2004 me pyetjen e flaktë në mendje: çfarë “mëkati” do të kenë bërë shqiptarët e Kosovës që të “dënohen” kështu vazhdimisht? A thua me lindë në Kosovë mund të jetë mëkat i mjaftueshëm për ta merituar përjashtimin nga Bashkimi Evropian dhe kufizimin e lëvizjes?

Dhe si mund të shlyhet ky mëkat, si mund të qetësohet Zoti? Pas tetëmbëdhjetë vjetësh, me situatën politike të pandryshuar, Hajredini gjendet sërish në rrëfyestore – në të njëjtin terren teologjik të trazuar dhe në të njëjtin narrativ qarkor klaustrofobik. Dalje nuk ka.