New Grand

Bljerta Hašani (Blerta Hashani) (1997, RKS) je umetnica sa Kosova koja koristi slikanje i crtanje kao medijum za sveobuhvatno ispitivanje koncepata misterije i simbolizma. Njeno slikarsko delo učvršćuje i odražava rutine, sredinu koja je okružuje i uobičajene senzacije.

Svaki impuls koji dolazi iz spoljašnjeg sveta dolazi kroz primordijalni oblik i prenosi se na njen umetnički rad, često u minimalističkom maniru. Estetički, Hašanijini radovi predstavljaju harmoniju, balans i duboko zagledanje kako bi se internalizovalo svakodnevno u linije koncepta.

Tokom procesa, ona se koristi rudimentalnim istraživanjem kako bi odredila šta je instinktivno i šta je moguće kontrolisati dok još dalje i dublje otkriva višeslojnu prirodu simbolizma i sublimnog.

Arbnor Karaljiti (Karaliti) (1996, RKS) slika i eksperimentiše sa različitim medijumima u kontinuiranom procesu učenja o sebi kroz umetnost. Njegov rad je pod uticajem ličnog iskustva kao i egzistencijalnih pitanja, uključujući izolaciju i različite društvene tabue.

Orijetisan na sam proces nastajanja, on radi po uzastopnim fazama. Ukoliko slika, prvo skicira crvene linije na platnu koje postaju reference tokom faze postavljanja subjekata na platno – često njegovih prijatelja, cimera i kolega umetnika – i pravljenja kompozicije njihovog okruženja.

Nastojeći da podstakne diskusiju, radi i sa novim medijima gde stvara instalacije koje su zasnovane na istraživanju i koje su prilagođene specifičnim institucionalnim kontekstima. Ove instalacije su često producirane u bliskoj saradnji sa kolegama. Kroz svoj multidisciplinarni rad računa na različite poze i položaje: familijarnost ili stranost, nepoznatost, njihove signale i metafizičke implikacije.

Ljumturije Krasnići (Lumturie Krasniqi) (1997, RKS) je vizuelna umetnica koja je uglavnom fokusirana na slikarstvo, i koja redovno eksperimentiše sa drugim medijima kao na primer sa instalacijom i fotografijom. Njen rad kombinuje karakteristike različitih stilova: minimalizma, simbolizma, surealizma i apstrakcije. Kroz svoja dela ona ispituje ono što je obično previđeno u okviru savremenog života, sa namerom da pokrene egzistencijalna pitanja.

Njen umetnički pristup koji se bavi temama vezanosti i nevezanosti, spaja spiritualno i emotivno, meditirajući o pitanjima duše i dubine ljudskog bića, kao i bića generalno. Krasnićkina dela su puna krugova i kvadrata, simbola koje umetnica vidi sa jedne strane kao paralelne i interaktivne, a sa druge kao suprotne. Veza um-materija formira konceptualnu bazu njenog rada. Ona se često odvaja od ovog fokusa baveći se društvenim temama i savremenim dešavanjima.

Mimoza Sahiti (1995, DE) slika ekspresivno i impulsivno u stanju i sa energijom besa. U širokom spektru nijansi, umetnica slika apstraktne kompozicije zasnovane na realističkim formama, sa čestim mešanjem boja direktno na samom platnu. Kada završi sa slikanjem, boja se nalazi posvuda, slivajući se sa platna po studiju.

Kroz njen buntovni proces slikanja, suočava se sa najdubljim mislima i osećanjima u sebi, i ovaj proces smatra generativnim načinom za nošenje sa ličnom i kolektivnom traumom. Sahitina dela su posvećena kompleksnosti: postojanja, ženstvenosti, kapitalizma, identiteta i korenova.

Prikaz tela na njenim slikama pokazuje ranjivost i osetljivost prema zbivanjima u svetu koji je nesiguran i u stalnoj promeni. Ono što je najviše zabrinjava je naša permanentna egzistencijalna kriza koja proističe iz defektne prirode života i sveta.

Valjdrin Taći (Valdrin Thaqi) (1994, RKS) radi sa slikom, skulpturom i instalacijom. Umetnikova osetljivost na materijale ga navodi da razmišlja konceptualno. Njegov rad ima organsku vezu sa formama koje tretira i prikazuje. Inspiraciju za svoju umetnost nalazi u ličnom iskustvu, umetničkim opservacijama, filozofiji, egzistencijalizmu, moralnosti i apsurdnostima koje proizilaze iz procesa, stanja i zbivanja u svakodnevnom životu.

Njegov umetnički rad nalazi svoju svrhu u analiziranju društvene realnosti koja se kolektivno susreće. Intuitivan i poetičan, njegov rad angažuje publiku kroz intimne interakcije koje podstiču kontemplaciju.

Ermir Žinipotoku (Zhinipotoku) (1997, RKS) je vizuelni umetnik koji pre svega slika, no često eksperimetiše i sa drugim medijima. Njegov rad je duboko povezan sa egzistencijalizmom i psihologijom. Analizira apsurdnost i teme Kosova i šire gde se utilitarno ćutanje često transformiše u satiru i tragediju.

Njegov rad je zasnovan na istorijskim presedanima, efektima alijenacije i perverznih posledica događaja koji oblikuju našu sadašnjost. Kretanjem kroz lična i kolektivna iskustva kao i ona koja su istovremeno i lična i kolektivna, on traga za filozofskim odgovorima kroz umetnički izraz.