Bora Baboçi
Slike doleću i odlaze iz sećanja. Ponavljaju se, iako se uvek pomeraju i lutaju, zauvek menjajući svoju orijentaciju i saveze.
Bora Baboçi u svom radu istražuje neuhvatljivu prirodu sećanja kroz proces otelovljene kompozicije. Ona se oslanja na imaginarnost vodenih kvaliteta, njene dubine postaju površine, transparentnost bledi u neprozirnost usred naizgled beskonačnih slika krhke naracije.
Rad se sastoji od zadivljujućeg sanolikog crteža – kompozicije u čekanju – i snimaka umetnicinog zajedničkog istraživanja sa koreografom Gentijanom Dodom. Njih dvoje daju uputstva posetiocima kako da stupe u interakciju sa kompozicijom – i da tako učestvuju u njenom nastanku.
U svom nelinearnom, iterativnom istraživanju, umetnica razmišlja o tome kako se percepcija pripadnosti, priče o poreklu i njegovog naizgled prirodnog kvaliteta javlja unutar ograničenja tela, prostora i vremena, U ovome, ona pravi društvo američkoj spisateljici Gertrudi Štajn koja razmišlja da „kompozicija nije tu, ona će biti tu, a mi smo tu. Ovo je za nas neko prirodno prošlo vreme”.
Bora Baboči (1988, AL) dolazi iz sveta arhitekture i prostornog istraživanja kojima se bavi paralelno sa svojom umetničkom praksom. Njen umetnički rad se kreće od crteža do performativnih instalacija, i istražuje emocionalno utelovljenje i kako ga je moguće pratiti i ukoreniti u prostore.
Baboči se koristi stvarnim ili fiktivnim prostornim postavkama kako bi raspetljala naše porive i izmeštena stanja ka skloništu, erosu, otuđenosti i pripadanju. Kroz svoj rad ona istražuje percepcije fizičkih prostora i kako se ove uklapaju u naše iskustveno polje.
Delo
Bora Baboçi
nëse rrimë natyrshëm [if we stay naturally], 2022
Grafitna i olovka u boji na papiru; video, dužina trajanja
oko 20.00 min.
Ljubaznošću umetnice